گمشده

کودک که بودم زمانی که تلویزیون تنها دو کانال بیشتر نداشت ، یادم هست که قبل از برنامه کودک هرروز تصاویرافراد گم شده را با اسم و فامیلشان ردیف می کردند و من هم با ولعی بیش از لذت تماشای برنامه های تکراری کودکانه ، تصاویر را نگاه می کردم و به خاطر می سپردم .آن جمله که می گفت :"چنانچه از نامبرده خبری دارید با شماره ....تماس گرفته و خانواده ای را از نگرانی نجات دهید "برایم از تیتراژ برنامه کودک تاثیرگذار تر بود! .از خانه که بیرون می رفتیم دستم در دست بزرگی که همراهیم می کرد ، چشم در چشم عابرین می دوختم تا گمشده ای را پیدا کنم و به آغوش خانواده اش برگردانم .گاهی وقتها صورت عابری با تصویر محوی که در ذهن کودکانه ام نقش بسته بود مشابه می نمود . آن وقت زمین و زمان را بهم می دوختم که مثلا :مامان این رجبعلیه 

...دیروز عکسش رو نشون می دادن . بیا پیداش کنیم ببریمش خونشون !!! 

این روزها به گمانم مردم کمتر گم می شوند .چهره ها برایم بیگانه اند ....